پزشکان اطفال تاکید دارند والدینی که نوزادان خود را قنداق می‌کنند با آسیب رساندن به استخوان لگن آنان، سلامت فرزندشان را به خطر می‌اندازند.

قنداق کردن، به محکم نگه داشتن دست و پای نوزادان در کنار بدنشان، با استفاده از یک پارچه محکم گفته می شود.

این کار باعث می شود که استخوان لگن رشد مناسبی نداشته باشد و فرد در بزرگسالی به بیماری های مزمن لگن و ستون فقرات دچار شود.

قنداق باعث می شود که نوزادان به طور موقت آرامش پیدا کنند و بخوابند. بنابراین تصور والدین این است که قنداق کردن در درازمدت مفید است که تصور اشتباهی است.

قنداق کردن نوزادان ممکن است باعث آرامش لحظه ای آنان شود، ولی صدمات آن در درازمدت بسیار جدی و جبران ناپذیر است.

حالت طبیعی پاهای نوزاد باعث می شود که استخوان های ران و مفاصل به درستی رشد کنند و قنداق فرایند طبیعی رشد را مختل می کند.

پزشکان هشدار داده اند که قنداق علاوه بر آسیب به استخوان های تحتانی، باعث افزایش ناگهانی دمای بدن نوزاد و در برخی موارد سندرم مرگ ناگهانی کودک (SIDS) می شود.

بقیه درادامه مطلب...

اصطلاح قنداق کردن به پیچیدن نوزاد در پارچه اطلاق می شود. جنس این پارچه می تواند مختلف باشد. در قنداق کردن امکان حرکت آزادانه دست و پای نوزاد تا حدی از او گرفته می شود.

قنداق کردن به نوزاد این امکان را می دهد که احساس امنیت بیشتری کند، همانند امنیتی که در درون رحم مادر داشته است، زیرا نوزد کنترل دست های خود را ندارد و مدام آنها را حرکت می دهد و امکان آسیب رساندن به چشم و صورت او وجود دارد.

برای مثال اگر نوزادی با دست باز بخوابد، امکان بیدار شدن ناگهانی او بر اثر حرکات دست او و آسیب رساندن به صورتش وجود دارد. علاوه بر آن، قنداق کردن نوزاد این امکان را به والدین و اطرافیان او می دهد تا راحت تر او را در آغوش بگیرند و کنترل سر و بدن او را داشته باشند.

قنداق کردن نوزاد امری چالش برانگیز است، زیرا هم نکات منفی و هم نکات مثبت دارد که والدین باید از هردوی این نکات، آگاهی کامل داشته باشند.

معایب قنداق کردن

بقیه درادامه مطلب...